مازیار

مازیار با نام اصلی «عبدالرضا کیانی‌نژاد» (اول تیر 1331 بابل − 16 فروردین 1376 تهران) خواننده‌ی پاپ ایرانی بود. از آثار او می‌توان به آهنگ‌های کبوتر، ماهیگیر و ایران ایران اشاره کرد.


مازیار با نام اصلی «عبدالرضا کیانی‌نژاد» خوانندهٔ پاپ ایرانی بود که در سال 1376 براثر سکتهٔ قلبی و مغزی در گذشت. او را در امامزاده طاهر کرج به خاک سپردند.
مازیار در نوجوانی استعداد شگرف خود را در خوانندگی نشان داد و در اردوهای دانش‌آموزی رامسر، استعدادش در سطحی گسترده به نمایش گذاشته شد.
نخستین آهنگ مازیار با نام «آرزوهای فردا» در سال 1352 منتشر شد. آخرین آهنگ او پیش از انقلاب «ایران ایران» بود که در سال 1357 منتشر شد.
در نیمهٔ دوم دهه 1340 مازیار یک دانش آموز دبیرستانی بود که به دوستانش گفته بود: «شک نکنید من یک روز خواننده معروفی خواهم شد.» و بعدها وی در یکی از مسابقات هنری دانش‌آموزان که به داوری محمد نوری برگزار شد، توانست رتبهٔ اول را در بین دانش‌آموزان سراسر ایران کسب کند.
مازیار برای ادامهٔ فعالیت در سن شانزده سالگی به تهران رفت تا بتواند کار در فضاهای حرفه‌ای را تجربه کند.
جهانبخش پازوکی که در یکی از اجراهای او حضور داشت، با شنیدن صدای مازیار به وی پیشنهاد همکاری داد. اسم هنری مازیار را نیز همین آهنگساز برای او انتخاب کرد. حاصل این همکاری ترانه‌هایی مثل «ماهیگیر» و «کبوتر» بود که این ترانه‌ها از محبوبیت زیادی برخوردار شدند. بدین ترتیب برای وی زمینهٔ همکاری با آهنگ‌ساز برجسته آن دوران همچون بابک بیات، محمد شمس، عماد رام، ناصر چشم آذر، تورج شعبانخانی، آرش سزاوار، عباس تجویدی و ... فراهم شد.
او تا سال 1357 به‌عنوان یک خوانندهٔ مطرح فعالیت داشت و در سال 1358 از فعالیت وی کاسته شد. از سال 1359، بدون دلیل مشخصی، کاملاً به حاشیه رفت. وی با وجود فراهم بودن شرایط برای اقامت در خارج از ایران، مایل به مهاجرت نبود و معتقد بود که همه ترانه‌هایی را که قبل از انقلاب اجرا کرده، ارزشمند و قابل دفاع هستند، لذا لزومی بر ترک کشور نمی‌دید.
در دهه‌ی 1370 و حدود سال‌های 1373 آلبوم «گل گندم» وی انتشار یافت و در همان سال توقیف شد. گفته می‌شود پخش این آلبوم اتفاق ناگواری برای مازیار بود و مازیار نفع مادی از انتشار این آلبوم نبرده است.
مازیار در سال‌های پایانی عمر خود چهار آهنگ را به‌طور آزمایشی ضبط کرده بود. آهنگ‌ساز این آهنگ‌ها، عباس تجویدی بود و در استودیوی شخصی ضبط شده بود که بعدها با کمک تجویدی و خانواده وی به بازار آمد.
مازیار در سحرگاه 16 فروردین سال 1376 در اوایل میان‌سالی زمانی که دو ماه و نیم مانده بود تا 45 ساله شود، براثر سکتهٔ قلبی و مغزی در گذشت.
دختر بزرگ مازیار با نام «غزل کیانی نژاد» آهنگساز، ترانه سرا و خواننده است. وی چند کنسرت برای بانوان اجرا کرده است و به‌ همراه مادر و خواهرش «ترانه» که او هم اهل موسیقی است، و سعید عزیزی همسر غزل که آهنگساز است، شرکت «پژواک هنر شرق» را اداره می‌کنند.

ترانه ی «ماهیگیر» با صدای مازیار و آهنگسازی و شعر جهانگیر پازوکی:

این همه اون دستاتو بالا و پایین نکن
لب بچه ماهی رو با قلاب خونین نکن
ماهیگیر ماهیگیر
اشک این بچه ماهی توی آب‌ها ناپیداست
فریاد اون توی آب یه فریاد بی صداست
بذار تا بچگی رو بذاره اون پشت سر
بتونه عاشق بشه وقتی میشه بزرگتر
ماهیگیر ماهیگیر
ببین بازی کردنش پُر از شوق موندنه
زندگی رو خواستنو مرگو از خود روندنه
خونه ی اون رودخونه ست دریا براش یه رویاست
بزرگترین آرزوش رسیدن ِ به دریاست
تابیدن آفتابو رو پولکاش دوست داره
دنیا براش قشنگه وقتی بارون میباره
ماهیگیر ماهیگیر