display result search
- 1800
سبز جاودان
آلبوم در فضای موسیقی دستگاهی
نوازنده ی نی: جمشید عندلیبی
نوازنده ی تنبک: جمشید محبی
نوازنده ی تار: منصور سینکی
نوازنده ی سنتور: مجید اخشابی
نوازنده ی عود: شهرام غلامی
نوازنده ی تار: سیاوش پورفضلی
نوازنده ی کمانچه و قیچک: نوید دهقان
نوازنده ی تار و بم تار: علی خشتی نژاد
نوازنده ی نی: جمشید عندلیبی
نوازنده ی تنبک: جمشید محبی
نوازنده ی تار: منصور سینکی
نوازنده ی سنتور: مجید اخشابی
نوازنده ی عود: شهرام غلامی
نوازنده ی تار: سیاوش پورفضلی
نوازنده ی کمانچه و قیچک: نوید دهقان
نوازنده ی تار و بم تار: علی خشتی نژاد
آهنگ ها
-
عنوانزمان
-
5:43وطن وطن نظر فكن به من كه من به هركجا غريب وار كه زير آسمان ديگري غنوده ام هميشه با تو بوده ام، هميشه با تو بوده ام اگر كه حال پرسي ام تو نيك مي شناسي ام من از درون قصه ها و غصه ها برآمدم چه غمگنانه سال ها كه بال ها زدم به روي بحر بي كناره ات كه در خروش آمدي به جنب و جوش آمدي به اوجچ رفت موج هاي تو كه ياد باد اوج هاي تو كنون اگر كه خنجري ميان كتف خسته ام اگر كه ايستاده ام و يا ز پا فتاده ام براي تو به راه سپاه عشق در پي است شرار و شور كارساز با وي است دريچه هاي قلب باز كن سرود شب شكاف آن، ز چارسوي اين جهان كنون به گوش مي رسد من اين سرود ناشنيده را به خون خود سروده ام تو شك وطن وطن تو سبز جاودان بمان كه من پرنده اي مهاجرم كه از فراز باغ باصفاي تو به دور دست مه گرفته پرگشوده ام سياوش كسرايي
-
6:38تو قامت بلند تمنايي اي درخت همواره خفته است در آغوشت آسمان بالايي اي درخت دستت پر از ستاره و جانت پر از بهار زيبايي اي درخت وقتي كه بادها در برگ هاي درهم تو لانه مي كنند وقتي كه بادها گيسوي سبزفام تو را شانه مي كنند غوغايي اي درخت وقتي كه چنگ وحشي باران گشوده است در بزم سرد او خنياگر غمين خوش آوايي اي درخت در زير پاي تو اينجا شب است و شب زدگاني كه چشم شان صبحي نديده است تو روز را كجا؟ خورشيد را كجا؟ در دشت ديده غرق تمنايي اي درخت؟ چون با هزار رشته تو با جان خاكيان پيوند مي كني پروا مكن ز رعد پروا مكن ز برق كه برجايي اي درخت سياوش كسرايي
-
8:26مي تراود مهتاب مي درخشد شب تاب نيست يك دم شكند خواب به چشم كس و ليك غم اين خفته ي چند خواب در چشم ترم مي شكند نگران با من استاده سحر صبح مي خواهد از من كز مبارك دم او آورم اين قوم به جان باخته را بلكه خبر در جگر خاري ليكن از ره اين سفرم مي شكند نازك آراي تن ساق گلي كه به جانش كشتم و به جان دادمش آب اي دريغا به برم مي شكند دست ها مي سايم تا دري بگشايم به عبث مي پايم كه بر در كس آيد در و ديوار به هم ريخته شان بر سرم مي شكند مي تراود مهتاب نيما يوشيج
تصاویر
دیدگاه خود را بنویسید
دیدگاه
دیدگاه خود را بنویسید
دیدگاه