display result search
- 2339
- 11
- 4
- 0
پیمان سلطانی
زندگی نامه
27 دی ماه 1349 کرمان
آهنگساز ، رهبر ارکستر ، نوازنده و نظریه پرداز موسیقی
او فرزند فرخنده حاجی زاده ( نویسنده و شاعر ) است . عمده ی شهرت او ، به واسطه ی اجراهایی است که به عنوان رهبر ارکستر ملل ( ارکستر پرسپولیس ) داشته است و از شاخص ترین آن ها ، بازسازی و اجرای آهنگی قدیمی با شعر بیژن ترقی و صدای سالار عقیلی است .
پیمان سلطانی در یک خانواده ی فرهنگی کرمانی چشم به جهان گشود ، در 4 سالگی از محل تولدش تبریز به کرمان و در 16 سالگی به تهران مهاجرت کرد.
وی فعالیت خود را در موسیقی ، نقاشی و ادبیات از کودکی ( سال 1356 ) در کارگاه موسیقی سازمان فرهنگ و هنر و رادیو و تلویزیون ملی ایران آغاز کرد و سپس در حوزه ی گرافیک و موسیقی ، تحصیلات خود را ادامه داد . معلمان اولیه ی اش در دوران کودکی آقایان محمد امام ، محمد حاجی زاده ، خلیل برهانی و مادرش بودند . وی در سال 1366 به تهران عزیمت کرد و از محضر اساتید برجسته ای چون فرامرز پایور ، مجید کیانی ، هوشنگ ظریف و ... در زمینه ی نوازندگی سنتور ، تار و سه تار بهره گرفت و در عرصه ی آهنگسازی ، رهبری ارکستر ، هارمونی ، کنترپوان ، ارکستراسیون و فرم نزد دکتر محمدتقی مسعودیه ، فرهاد فخرالدینی ، پروفسور امانوئل ملیک اصلانیان ، پروفسور توماس کریستین داوید ، پروفسور یوری داویتیان و ... موسیقی را فرا گرفت .
وی از سال 1367 به تدریس در حوزه های نوازندگی ، مبانی آهنگسازی ، آشنایی با مکتب ها ، جنبش ها و جریان های موسیقی قرن بیستم ، شناخت موسیقی ، تاریخ موسیقی ، تلفیق شعر و موسیقی ، روش های نوین آواز خوانی ، فلسفه ی موسیقی معاصر و ... پرداخت و از سال 1368 با اجرای کنسرت ، خلق آثار موسیقی ، سخنرانی و هم چنین تالیف مقاله و نقد و پژوهش موسیقی فعالیت های خود را ادامه داد . سلطانی از سال 1368 سرپرست گروه موسیقی شبان رود و سرپرست گروه موسیقی شنیدستان بود و تا سال 1378 این دو ارکستر را اداره می کرد .
همچنین در سال 1372 انجمن موسیقی آغاز را تشکیل داد و مدت پنج سال مدیریت آن را عهده دار بود . در سال 1371 برای تدریس به مرکز آموزشی سوره دعوت شد . سلطانی در سال 1371 در اولین دوره از فعالیت ارکستر مضرابی به رهبری و سرپرستی حسین دهلوی با این گروه به عنوان نوازنده همکاری کرد .
پیمان سلطانی درخصوص تاریخچه ی ساخت و اجرای قطعه ی «ایران جوان» ( وطنم ) می گوید : حدود 12 سال تحقیقی بر روی تصنیف هایی با تم ملی و میهنی را آغاز کردم و بیشترین توجهم بر روی آثار با کلام معطوف بود چراکه آثار ملی و میهنی باید جنبه ی تراژیک و دراماتیک قوی تری داشته باشند و در مجموع تحقیق های خود دیدم که بسیاری از این آثار متعلق به دوران مشروطه به بعد است ؛ در برخی از آثار به ندرت نتی موجود بود . از بعضی از آن ها هم ، تنها یک ملودی صوتی یا یک روایت ساده به دست آوردم . البته در این بین آثاری هم بود که هیچ یک از این عناصر را نداشت و تنها یک تم ساده بود و سرود «ایران جوان» که به وطنم معروف شده از این دست آثار بود .
تم اولیه ی این قطعه متعلق به «لومر» از آثار آهنگسازان فرانسوی بود و قدمت این اثر به 130 سال پیش برمی گردد و اصولا سرود ملی و میهنی نبود . اما من این اثر را با توجه به ویژگی هایی که داشت ، به اثری ملی و میهنی تبدیل کردم و از آن پس در مطبوعات به اشتباه عنوان شد که این قطعه نخستین سرود ملی در ایران است درحالی که هیچگاه چنین نبوده و نیست .
پیمان سلطانی با همکاری سازمان میراث فرهنگی کشور و کمیسیون ملی یونسکو در ایران در سال 1382 ارکستر سمفونیک تخت جمشید ( پرسپولیس ) را تشکیل داد که یک سال پس از تشکیل ارکستر ، نام آن به ارکستر سمفونیک ملل تغییر کرد . او از سال 1384 ارکستر را با بودجه ی شخصی و به صورت خصوصی اداره کرده .
سلطانی در سال های پایان دهه ی هشتاد بخشِ مجموعه ی آثار کلنل علینقی وزیری ( پدر موسیقی نوین ایران ) را در موزه ی موسیقی ایران راه اندازی کرد .
از دیگر فعالیت های پیمان سلطانی می توان به موارد زیر اشاره کرد :
مدیریت اولین صداخانه ی موسیقی ایران در سال 1376 در فرهنگسرای سرو ( فرهنگسرای بانو )
عضویت در انجمن روزنامه نگاران و خبرنگاران ایران از ابتدا تا زمان انحلال
عضویت در فدراسیون بین المللی روزنامه نگاران IFJ
مدیر و بنیان گذاری انجمن آهنگسازان معاصر ایران در فاصله ی سال های 1380 تا 1383
عضو کمیته ی بین المللی ایکوم ( شورای بین المللی موزه ها – ICOM ) و مدیر کارگروه موسیقی این کمیته در ایران از سال 1383
مدیر موزه ی موسیقی آواها و نواهای شیراز از سال 1382 تا 1385
استاد دانشکده ی موسیقی دانشگاه هنر در سال 1383
او همچنین در عرصه هایی دیگر چون گرافیک ، شعر و فلسفه فعالیت دارد . وی در زمینه ی فلسفه و زیبایی شناسی هنر ، محضر دکتر رضا براهنی را درک کرده است .
وی علاوه بر این از آموزش های دکتر منوچهر بدیعی ، در زمینه ی فلسفه و تاریخ معاصر و از محضر هوشنگ ابتهاج در زمینه ی تلفیق شعر و موسیقی و "عروض و قافیه" بهره برده است .
او سردبیر فصلنامه ی موسیقی سُرنا و بولتن موسیقی چنگی ، مدیر هنری و مسئول صفحه ی شعر مجله ی ادبی - هنری بایا ، جنگ ادبی گفتمان و نشریه ی قال و مقال بوده است .
همچنین او به عنوان مدیر هنری و گرافیست با انتشارات ویستار ، دریچه ، آگرا و جامه دران همکاری داشته است . از این موسیقی دان تاکنون بیش از 200 مقاله ، گفتگو ، یادداشت ، نقد و ... در حوزه ی موسیقی و نقد ادبی منتشر شده است .
از آثار شنیداری وی می توان به راپسودی بختیاری ، گفت و شنید ، وَشتَن ، آزادی ، ایران جوان ( وطنم ) ، خیام خوانی ، ایرانه خانم و آثار ملی و میهنی اشاره کرد .
پیمان سلطانی تاکنون داور جشنواره های متعددی در بخش های فرهنگی – هنری و موسیقی بوده ، نشست ها و مراسمی را در حوزه های موسیقی زنان و تجلیل از هنرمندان پیشکسوت و نقد موسیقی برگزار کرده است و در برنامه های رادیویی و تلویزیونی به عنوان کارشناس و منتقد در راستای معرفی موسیقی ایران و جهان شرکت داشته است .
آهنگساز ، رهبر ارکستر ، نوازنده و نظریه پرداز موسیقی
او فرزند فرخنده حاجی زاده ( نویسنده و شاعر ) است . عمده ی شهرت او ، به واسطه ی اجراهایی است که به عنوان رهبر ارکستر ملل ( ارکستر پرسپولیس ) داشته است و از شاخص ترین آن ها ، بازسازی و اجرای آهنگی قدیمی با شعر بیژن ترقی و صدای سالار عقیلی است .
پیمان سلطانی در یک خانواده ی فرهنگی کرمانی چشم به جهان گشود ، در 4 سالگی از محل تولدش تبریز به کرمان و در 16 سالگی به تهران مهاجرت کرد.
وی فعالیت خود را در موسیقی ، نقاشی و ادبیات از کودکی ( سال 1356 ) در کارگاه موسیقی سازمان فرهنگ و هنر و رادیو و تلویزیون ملی ایران آغاز کرد و سپس در حوزه ی گرافیک و موسیقی ، تحصیلات خود را ادامه داد . معلمان اولیه ی اش در دوران کودکی آقایان محمد امام ، محمد حاجی زاده ، خلیل برهانی و مادرش بودند . وی در سال 1366 به تهران عزیمت کرد و از محضر اساتید برجسته ای چون فرامرز پایور ، مجید کیانی ، هوشنگ ظریف و ... در زمینه ی نوازندگی سنتور ، تار و سه تار بهره گرفت و در عرصه ی آهنگسازی ، رهبری ارکستر ، هارمونی ، کنترپوان ، ارکستراسیون و فرم نزد دکتر محمدتقی مسعودیه ، فرهاد فخرالدینی ، پروفسور امانوئل ملیک اصلانیان ، پروفسور توماس کریستین داوید ، پروفسور یوری داویتیان و ... موسیقی را فرا گرفت .
وی از سال 1367 به تدریس در حوزه های نوازندگی ، مبانی آهنگسازی ، آشنایی با مکتب ها ، جنبش ها و جریان های موسیقی قرن بیستم ، شناخت موسیقی ، تاریخ موسیقی ، تلفیق شعر و موسیقی ، روش های نوین آواز خوانی ، فلسفه ی موسیقی معاصر و ... پرداخت و از سال 1368 با اجرای کنسرت ، خلق آثار موسیقی ، سخنرانی و هم چنین تالیف مقاله و نقد و پژوهش موسیقی فعالیت های خود را ادامه داد . سلطانی از سال 1368 سرپرست گروه موسیقی شبان رود و سرپرست گروه موسیقی شنیدستان بود و تا سال 1378 این دو ارکستر را اداره می کرد .
همچنین در سال 1372 انجمن موسیقی آغاز را تشکیل داد و مدت پنج سال مدیریت آن را عهده دار بود . در سال 1371 برای تدریس به مرکز آموزشی سوره دعوت شد . سلطانی در سال 1371 در اولین دوره از فعالیت ارکستر مضرابی به رهبری و سرپرستی حسین دهلوی با این گروه به عنوان نوازنده همکاری کرد .
پیمان سلطانی درخصوص تاریخچه ی ساخت و اجرای قطعه ی «ایران جوان» ( وطنم ) می گوید : حدود 12 سال تحقیقی بر روی تصنیف هایی با تم ملی و میهنی را آغاز کردم و بیشترین توجهم بر روی آثار با کلام معطوف بود چراکه آثار ملی و میهنی باید جنبه ی تراژیک و دراماتیک قوی تری داشته باشند و در مجموع تحقیق های خود دیدم که بسیاری از این آثار متعلق به دوران مشروطه به بعد است ؛ در برخی از آثار به ندرت نتی موجود بود . از بعضی از آن ها هم ، تنها یک ملودی صوتی یا یک روایت ساده به دست آوردم . البته در این بین آثاری هم بود که هیچ یک از این عناصر را نداشت و تنها یک تم ساده بود و سرود «ایران جوان» که به وطنم معروف شده از این دست آثار بود .
تم اولیه ی این قطعه متعلق به «لومر» از آثار آهنگسازان فرانسوی بود و قدمت این اثر به 130 سال پیش برمی گردد و اصولا سرود ملی و میهنی نبود . اما من این اثر را با توجه به ویژگی هایی که داشت ، به اثری ملی و میهنی تبدیل کردم و از آن پس در مطبوعات به اشتباه عنوان شد که این قطعه نخستین سرود ملی در ایران است درحالی که هیچگاه چنین نبوده و نیست .
پیمان سلطانی با همکاری سازمان میراث فرهنگی کشور و کمیسیون ملی یونسکو در ایران در سال 1382 ارکستر سمفونیک تخت جمشید ( پرسپولیس ) را تشکیل داد که یک سال پس از تشکیل ارکستر ، نام آن به ارکستر سمفونیک ملل تغییر کرد . او از سال 1384 ارکستر را با بودجه ی شخصی و به صورت خصوصی اداره کرده .
سلطانی در سال های پایان دهه ی هشتاد بخشِ مجموعه ی آثار کلنل علینقی وزیری ( پدر موسیقی نوین ایران ) را در موزه ی موسیقی ایران راه اندازی کرد .
از دیگر فعالیت های پیمان سلطانی می توان به موارد زیر اشاره کرد :
مدیریت اولین صداخانه ی موسیقی ایران در سال 1376 در فرهنگسرای سرو ( فرهنگسرای بانو )
عضویت در انجمن روزنامه نگاران و خبرنگاران ایران از ابتدا تا زمان انحلال
عضویت در فدراسیون بین المللی روزنامه نگاران IFJ
مدیر و بنیان گذاری انجمن آهنگسازان معاصر ایران در فاصله ی سال های 1380 تا 1383
عضو کمیته ی بین المللی ایکوم ( شورای بین المللی موزه ها – ICOM ) و مدیر کارگروه موسیقی این کمیته در ایران از سال 1383
مدیر موزه ی موسیقی آواها و نواهای شیراز از سال 1382 تا 1385
استاد دانشکده ی موسیقی دانشگاه هنر در سال 1383
او همچنین در عرصه هایی دیگر چون گرافیک ، شعر و فلسفه فعالیت دارد . وی در زمینه ی فلسفه و زیبایی شناسی هنر ، محضر دکتر رضا براهنی را درک کرده است .
وی علاوه بر این از آموزش های دکتر منوچهر بدیعی ، در زمینه ی فلسفه و تاریخ معاصر و از محضر هوشنگ ابتهاج در زمینه ی تلفیق شعر و موسیقی و "عروض و قافیه" بهره برده است .
او سردبیر فصلنامه ی موسیقی سُرنا و بولتن موسیقی چنگی ، مدیر هنری و مسئول صفحه ی شعر مجله ی ادبی - هنری بایا ، جنگ ادبی گفتمان و نشریه ی قال و مقال بوده است .
همچنین او به عنوان مدیر هنری و گرافیست با انتشارات ویستار ، دریچه ، آگرا و جامه دران همکاری داشته است . از این موسیقی دان تاکنون بیش از 200 مقاله ، گفتگو ، یادداشت ، نقد و ... در حوزه ی موسیقی و نقد ادبی منتشر شده است .
از آثار شنیداری وی می توان به راپسودی بختیاری ، گفت و شنید ، وَشتَن ، آزادی ، ایران جوان ( وطنم ) ، خیام خوانی ، ایرانه خانم و آثار ملی و میهنی اشاره کرد .
پیمان سلطانی تاکنون داور جشنواره های متعددی در بخش های فرهنگی – هنری و موسیقی بوده ، نشست ها و مراسمی را در حوزه های موسیقی زنان و تجلیل از هنرمندان پیشکسوت و نقد موسیقی برگزار کرده است و در برنامه های رادیویی و تلویزیونی به عنوان کارشناس و منتقد در راستای معرفی موسیقی ایران و جهان شرکت داشته است .