اسماعیل ادیب خوانساری

اسماعیل ادیب خوانساری خواننده آواز ایرانی در سال متولد 1280 شد.


اِسماعیل ادیب خوانساری فرزند یک روحانی و خوشنویس برجسته به نام «میرزا محمود بن ابی القاسم الخوانساری» و شاگرد عندلیب گلپایگانی (تولایی)، سید رحیم اصفهانی، حبیب شاطر حاجی، نایب اسدالله (و شاگرد غیرمستقیم طاهرزاده) بود.
ادیب از سال 1303 تا سال 1309 گاه در اصفهان گاه در تهران به سر می‌برد. در سال 1309 وارد خدمات دولتی شد و کار اداری خود را از 16 مهر ماه 1309 در بلدیه که همان شهرداری تهران امروزیست آغاز کرد.
در سال 1319 وقتی برای نخستین بار در ایران رادیو ملی تأسیس شد، در حالی که سی‌ونهمین سال زندگی را می‌گذراند به عنوان نخستین خواننده مرد رادیوی ملی ایران، به رادیو دعوت شد. او در آن دوران با نوازندگانی چون ابوالحسن صبا، علی اکبر شهنازی، حسین یاحقی، حبیب سماعی، عبدالحسین شهنازی، مهدی خالدی و مرتضی محجوبی همکاری می‌کرد.
ادیب خوانساری سال‌های متمادی به‌خاطر ناراحتی ریوی از تنگی نفس رنج می‌برد؛ در سال‌های 1353 و 1354 دو بار تحت عمل جراحی ریه قرار گرفتند و هر از گاه دچار مشکلات قلبی و تنفسی می‌شدند. سرانجام روز ششم فروردین سال 1361 در سن 81 سالگی پس از این‌که مدت‌ها دچار ضعف جسمانی و بیمار و بستری بود، درگذشت. آرامگاه وی در بهشت زهرا، قطعه 91 ردیف 103 شماره 4 قرار دارد.
آثار او در صفحات گرامافون 78 دور (صفحات سنگی)، آثار رادیویی، آوازها و تصانیف همراه با ساز و ارکستر و تعداد بیشماری ضبط‌های خصوصی و خانگی به‌جا مانده‌است. از آوازهای محلی بختیاری (اجرا شده با ارکستر انجمن موسیقی ملی) شلیل و خون دل قابل ذکر است، ادیب خوانساری در برنامه برگ سبز و گل‌های جاویدان هم چندین اجرا داشته‌است.
او برای هنرش قدر و منزلت زیادی قائل بود، خودش در این باره می‌گوید: «هیچگاه از کسی در ازای خواندن نوا پول نگرفته‌ام؛ زیرا این کار را دون شخصیت یک هنرمند می‌دانم.»
در تاریخ 19 فروردین 1386 کتاب ادیب خوانساری: آوای جاویدان در موسیقی ایران نوشته شیرین ادیب (دختر ادیب خوانساری) که در 5 فصل شامل زندگی‌نامه، فعالیت‌های هنری، گفته‌ها، نوشته‌ها و خاطرات ادیب ارائه شده توسط مؤسسه فرهنگی و هنری آوای هنر و اندیشه منتشر شد.
اسماعیل ادیب خوانساری مدتی در مدرسه عالی موسیقی روح‌الله خالقی به تدریس آواز مشغول شد که از جمله احمد ابراهیمی از شاگردان ایشان بود. با پایه‌گذاری مرکز حفظ و اشاعه موسیقی توسط داریوش صفوت در سال 1349 از وی نیز برای تدریس آواز دعوت به عمل آمد. در سال‌های 1351 تا 1355 به دعوت هوشنگ ابتهاج (سایه) که مدیریت موسیقی رادیو ایران را به عهده داشت مدتی را به تعلیم تعدادی از هنرجویان علاقه‌مند به یادگیری آواز در رادیو ایران اختصاص داد.
از کسانی که مستقیماً از تعلیمات ادیب بهره گرفته‌اند می‌توان به حسن کسایی، هنگامه اخوان و فخری ملک‌پور اشاره کرد، اکبر گلپایگانی نیز از آموزش‌های ادیب بهره بسیار برده و ظرائف مکتب اصفهان را از او آموخته‌است. محمدعلی گلپایگانی (محمد گلریز) برادر کوچکتر اکبر گلپایگانی نیز از آموزش‌های ادیب استفاده بسیار برده‌است.
حسن کسایی از هنرمندانی است که آثار خصوصی و رادیویی زیادی با ادیب دارد. در سالهای 1334 تا 1335 به مدت یک سال در تهران و در خانه ادیب بود و از وی درس می‌گرفت.