display result search
- 2243
عارف قزوینی و موسیقی ؛ هم آمیزی سنت و مدرنیته
عارف قزوینی شاعر ، ترانه سرا ، موسیقی دان و خوشنویس نامدار دوره ی قاجار است . بیشتر ترانه های عارف دارای مضامین سیاسی و اجتماعی بود که در دوره ی مشروطیت و مبارزه های آن دوران نقش مهمی داشت .
کارشناس مجری : سید علیرضا میرعلی نقی
میزان ماندگاری یک اثر موسیقی را مجموعه عوامل پیچیده ای تعیین می کند که معمولاً تخمین آن ها از دایره ی هوش ، فراست و پیش بینی هوشمندترین افراد هر دوره هم خارج است .
وقوع عامل های پیش بینی نشده در سیر تحول فکری و فرهنگی یک قوم و مسائلی که ممکن است در این راستا پیش بیاید ، طرز سلیقه ی عمومی و قضاوت را درباره ی یک فرد و آثارش تغییر می دهد .
عارف قزوینی در سال های انقلاب مشروطیت ، زبان گویای دردهای ملت ایران و روشنفکران احساساتی ترقی خواه بود . می توانیم عارف را در مسلک سیاسی اش نمونه ای از یک روشنفکر رومانتیک و دارای روحیه ی احساسات گرای افراطی و با نیت ترقی خواهی قلمداد کنیم ؛ اما وقتی موسیقی عارف را از منظر تحول فرم در سنت موسیقی ایرانی بررسی کنیم ، می بینیم که او نه تنها در فرم ، متجدد نیست که بسیار سنت گرا هم هست ؛ یعنی میزان تعلقش به میرزاعبدالله و سماع حضور بیش از استادان هم دوره ی خودش مثل درویش خان و وزیری است .
آنچه امروزه از عارف به دست ما رسیده است ، روایت دیگران از اوست نه روایت خودش . آنچه دیگران روایت کرده اند ، پسندها و برداشت شخصی خودشان بوده و نکته ی مهم این است که در این پسندها از گرایش سیاسی و تب و تاب انقلابی او و چیزهایی که زندگی اش را به خاطر آنها فدا کرد ، نشانی نمی بینیم .
امروزه وقتی تصنیف های عارف را می شنویم ، به هیچ وجه از رویکرد سیاسی نشانی نیست ، بلکه عارفی را می بینیم که با نغمه های زیبایش شناخته می شود . درواقع آنچه امروز به دست ما رسیده است ، گزینشی از آثار احساسی عارف قزوینی است که نشانی از روحیه ی انقلابی او ندارد .
گفتنی است این برنامه پیش تر از شبکه ی رادیویی فرهنگ پخش شده است .
کارشناس مجری : سید علیرضا میرعلی نقی
میزان ماندگاری یک اثر موسیقی را مجموعه عوامل پیچیده ای تعیین می کند که معمولاً تخمین آن ها از دایره ی هوش ، فراست و پیش بینی هوشمندترین افراد هر دوره هم خارج است .
وقوع عامل های پیش بینی نشده در سیر تحول فکری و فرهنگی یک قوم و مسائلی که ممکن است در این راستا پیش بیاید ، طرز سلیقه ی عمومی و قضاوت را درباره ی یک فرد و آثارش تغییر می دهد .
عارف قزوینی در سال های انقلاب مشروطیت ، زبان گویای دردهای ملت ایران و روشنفکران احساساتی ترقی خواه بود . می توانیم عارف را در مسلک سیاسی اش نمونه ای از یک روشنفکر رومانتیک و دارای روحیه ی احساسات گرای افراطی و با نیت ترقی خواهی قلمداد کنیم ؛ اما وقتی موسیقی عارف را از منظر تحول فرم در سنت موسیقی ایرانی بررسی کنیم ، می بینیم که او نه تنها در فرم ، متجدد نیست که بسیار سنت گرا هم هست ؛ یعنی میزان تعلقش به میرزاعبدالله و سماع حضور بیش از استادان هم دوره ی خودش مثل درویش خان و وزیری است .
آنچه امروزه از عارف به دست ما رسیده است ، روایت دیگران از اوست نه روایت خودش . آنچه دیگران روایت کرده اند ، پسندها و برداشت شخصی خودشان بوده و نکته ی مهم این است که در این پسندها از گرایش سیاسی و تب و تاب انقلابی او و چیزهایی که زندگی اش را به خاطر آنها فدا کرد ، نشانی نمی بینیم .
امروزه وقتی تصنیف های عارف را می شنویم ، به هیچ وجه از رویکرد سیاسی نشانی نیست ، بلکه عارفی را می بینیم که با نغمه های زیبایش شناخته می شود . درواقع آنچه امروز به دست ما رسیده است ، گزینشی از آثار احساسی عارف قزوینی است که نشانی از روحیه ی انقلابی او ندارد .
گفتنی است این برنامه پیش تر از شبکه ی رادیویی فرهنگ پخش شده است .
صداها
-
عنوانزمان
-
12:51
کاربر مهمان
کاربر مهمان
کاربر مهمان