بازخوانی پاپ ترانه فولکلور در توصیف شهر بیرجند با گویش خراسانی
خوشا بیرجند خوشا آب روانش
خوشا آن فیض روی مردمانش
مگو بیرجند بگو دریایی از عشق
چو قلعه یک ستونی در میانش
چو قلعه یک ستونی در میانش
دلم مَیه که در بیرجند بَشُم
چو چَایی در میونه قندِ بَاشم
چو چَایی در میونِ قند شیرین
میونِ استکُان خوش رنگه باَشم
گل بنفشه زعفرُ آی گل بنفشه زعفرُ
وقتی توو چایی میریزی چایی میده رنگِ زعفرُ
گل بنفشه زعفرُ آی گل بنفشه زعفرُ
وقتی توو چایی میریزی چایی میده رنگِ زعفرُ
سرِکوهِ بلندِ باقرونُم
انارِ کیسهی سودا گرونُم
اگر صد سالُ در کیسه بِمونُم
هنوزم سکهی صاحب قَرونم
هنوزم سکهی صاحب قَرونم
سَرُم دردُ ، سَرُم دردُ ، سَرُم درد
به رویُم واکُنهی باغِ گل زر
به رویُم واکُنهی در را نَبندی
غریبی گشته اُم رنگُم شده زرد
غریبی گشته اُم رنگُم شده زرد
گل بنفشه زعفرُ آی گل بنفشه زعفرُ
وقتی توو چایی میریزی چایی میده رنگِ زعفرُ
گل بنفشه زعفرُ آی گل بنفشه زعفرُ
وقتی توو چایی میریزی چایی میده رنگِ زعفرُ
بگفتا گل درآیه مو میایُم گل عالم تمام شد کی میایی
جوونی نو بهاری بودُ و بگذشت
بسا پیران کنن یاد از جوونی.
خوشا بیرجند خوشا آب روانش
خوشا آن فیض روی مردمانش
مگو بیرجند بگو دریایی از عشق
چو قلعه یک ستونی در میانش
چو قلعه یک ستونی در میانش
دلم مَیه که در بیرجند بَشُم
چو چَایی در میونه قندِ بَاشم
چو چَایی در میونِ قند شیرین
میونِ استکُان خوش رنگه باَشم
گل بنفشه زعفرُ آی گل بنفشه زعفرُ
وقتی توو چایی میریزی چایی میده رنگِ زعفرُ
گل بنفشه زعفرُ آی گل بنفشه زعفرُ
وقتی توو چایی میریزی چایی میده رنگِ زعفرُ
سرِکوهِ بلندِ باقرونُم
انارِ کیسهی سودا گرونُم
اگر صد سالُ در کیسه بِمونُم
هنوزم سکهی صاحب قَرونم
هنوزم سکهی صاحب قَرونم
سَرُم دردُ ، سَرُم دردُ ، سَرُم درد
به رویُم واکُنهی باغِ گل زر
به رویُم واکُنهی در را نَبندی
غریبی گشته اُم رنگُم شده زرد
غریبی گشته اُم رنگُم شده زرد
گل بنفشه زعفرُ آی گل بنفشه زعفرُ
وقتی توو چایی میریزی چایی میده رنگِ زعفرُ
گل بنفشه زعفرُ آی گل بنفشه زعفرُ
وقتی توو چایی میریزی چایی میده رنگِ زعفرُ
بگفتا گل درآیه مو میایُم گل عالم تمام شد کی میایی
جوونی نو بهاری بودُ و بگذشت
بسا پیران کنن یاد از جوونی.
تصاویر
دیدگاه خود را بنویسید
دیدگاه
دیدگاه خود را بنویسید
دیدگاه