display result search
- 4227
تکیه گاه
سرود ارکسترال با مضمون پدر
وقتی که سختیا هجوم میارن
هرجا که تو زندگی کم میارم
می‌گیره دستمو، مث همیشه
پدر یعنی: یه کوه دارم کنارم
آی زندگی! سنگینه بارت اما
کنار من همیشه شونه‌ای هست
یه دستی که رو ترکاش همیشه
برای زندگی، نشونه‌ای هست
بذار هزار هزار تا غم بباره
من سایه‌ی روی سرم رو دارم
دنیا بایسته روبروم ، غمی نیست
پشت سرم، من پدرم رو دارم
تا ببینن شادی‌مونو خودشونو ندیدن
آسمونو انگار از نگاهشون آفریدن
یه ستونن واسه خونه،
سایه‌بونن رو سرا
پشت اون نگاه جدى
مهربونن پدرها
ءءء ءءء ءءء ءءء ءءء
سر میذارم روی شونه‌ت
که همیشه، واسه من یه تکیه‌گاهه
بازه آغوش تو حتی
وقتی برمی‌گردم از راهی، که گفتی: اشتباهه
بوسه میزنم به دستات
دستایی که گرمیشون همیشگی بود
بوسه میزنم به چشمت
که مراقب عبورم، از مسیر زندگی بود
من به هر جا برسم
کوچیکم پیش تو، پشتم به تو قرصه
اول، اسم تو رو می‌گم
هر کسی از قهرمان قصه‌های من بپرسه
ءءء ءءء ءءء ءءء ءءء ءءء ءءء
بذار هزار هزار تا غم بباره
من سایه‌ی روی سرم رو دارم
دنیا بایسته روبروم ، غمی نیست
پشت سرم، من پدرم رو دارم
تا ببینن شادی‌مونو،
خودشونو ندیدن
آسمونو انگار از
نگاهشون آفریدن
یه ستونن واسه خونه،
سایه‌بونن رو سرا
پشت اون نگاه جدى
مهربونن پدرها
وقتی که سختیا هجوم میارن
هرجا که تو زندگی کم میارم
می‌گیره دستمو، مث همیشه
پدر یعنی: یه کوه دارم کنارم
آی زندگی! سنگینه بارت اما
کنار من همیشه شونه‌ای هست
یه دستی که رو ترکاش همیشه
برای زندگی، نشونه‌ای هست
بذار هزار هزار تا غم بباره
من سایه‌ی روی سرم رو دارم
دنیا بایسته روبروم ، غمی نیست
پشت سرم، من پدرم رو دارم
تا ببینن شادی‌مونو خودشونو ندیدن
آسمونو انگار از نگاهشون آفریدن
یه ستونن واسه خونه،
سایه‌بونن رو سرا
پشت اون نگاه جدى
مهربونن پدرها
ءءء ءءء ءءء ءءء ءءء
سر میذارم روی شونه‌ت
که همیشه، واسه من یه تکیه‌گاهه
بازه آغوش تو حتی
وقتی برمی‌گردم از راهی، که گفتی: اشتباهه
بوسه میزنم به دستات
دستایی که گرمیشون همیشگی بود
بوسه میزنم به چشمت
که مراقب عبورم، از مسیر زندگی بود
من به هر جا برسم
کوچیکم پیش تو، پشتم به تو قرصه
اول، اسم تو رو می‌گم
هر کسی از قهرمان قصه‌های من بپرسه
ءءء ءءء ءءء ءءء ءءء ءءء ءءء
بذار هزار هزار تا غم بباره
من سایه‌ی روی سرم رو دارم
دنیا بایسته روبروم ، غمی نیست
پشت سرم، من پدرم رو دارم
تا ببینن شادی‌مونو،
خودشونو ندیدن
آسمونو انگار از
نگاهشون آفریدن
یه ستونن واسه خونه،
سایه‌بونن رو سرا
پشت اون نگاه جدى
مهربونن پدرها
کاربر مهمان
کاربر مهمان
کاربر مهمان
کاربر مهمان
کاربر مهمان
کاربر مهمان
کاربر مهمان