تصنیف بیات ترک با صدای محمد اصفهانی
دوش وقت سحر از غصه نجاتم دادند
وان در آن ظلمت شب آب حیاتم دادند
چه مبارک سحری بود و چه فرخنده شبی
آن شب قدر که این تازه براتم دادند
من اگر کام روا گشتم و خوشدل نه عجب
مستحق بودمو این ها به زکاتم دادند
دوش وقت سحر از غصه نجاتم دادند
وان در آن ظلمت شب آب حیاتم دادند
چه مبارک سحری بود و چه فرخنده شبی
آن شب قدر که این تازه براتم دادند
من اگر کام روا گشتم و خوشدل نه عجب
مستحق بودمو این ها به زکاتم دادند
کاربر مهمان