می رود با کاروان

آهنگ ساز: علیرضا جواهری

شاعر: علیرضا گلبانگ

خواننده: علیرضا گلبانگ

شیوه اجرا: اركستر

1 قطعه
8':36" مدت زمان
234 دریافت شده

پخش همه قطعات

تصنیف در فضای موسیقی دستگاهی
می رود با کاروان
ساقی دردی کشان
دیده ها در هجر او جیحون
سینه از داغ او محزون
ساغر می بی رخش گلگون
جام دل ها از غمش پرخون
بی نصیبم جانا
چون ز گیسویت من پریشانم
سوز دل هرگز بی تو ننشانم
همچو نی نالانم
پیر دردی کش ما به کجا رفتی
یار عاشق کش ما به کجا رفتی
رفتی بی خبر پنهان از نظر
در بر دل چون در آیی
روی چو گل برگشایی
پیش تو جان بازم چو شمع
سینه برافرازم چو شمع
شعله ها زد چو عشق تو ای جان
من چو پروانه گردم سرافشان
دل ز شیدایی شوری دارد
در غم عشقت خون می بارد
ناله ام بشنو ز دل جانا
مویه ها دارد ز غم جان همچو نی
این درد دوری تا به کی
در غمش آری به صد زاری
بلبلا دم مستانه زن
در جهان شوری برافکن
در این سرای بی کسی کسی به در نمی زند
به دشت پرملال ما پرنده پر نمی زند
ای دریغا شد برون جان از بر ما
رفته ای مه سایه ی لطف تو از سر ما
آه از این هجران نگارا
بگذر ای مه یک شب بر من
نغمه سر کن شوری بفکن
بی تو از شور افتاده سرم
بی تو چون مرغی خسته پرم
بی تو من عشقی بی شررم
بی تو از بانگ افتاده نی
بی تو از تاب افتاده تار
آه از غم یار
یاد تو نقش جان بادا
در جهان جاویدان بادا
بلبلا دم مستانه زن
در جهان شوری برافکن