علی اکبرخان شهنازی فرزند آقاحسینقلی یکی از صاحبنامان موسیقی اواخر قاجار است که ردیفی هم به نامش ثبت شده است که در دسترس است.
علی اکبر خان شهنازی فرزند آقاحسین قلی یکی از صاحب نامان موسیقی اواخر قاجار است که ردیفی هم به نامش ثبت شده است که در دسترس است . شهنازی در 18 سالگی پدرش را از دست داد . او در همان زمان هم ، وارث برحق پدرش بود و ضبط های ارزشمندی از او وجود دارد .
قدرت خلاقیت و نوازندگی او به حدی بود که علاوه بر اینکه ردیف پدر را گسترش داد ، در سال 1344 اقدام به ثبت ردیف عالی خودش کرد و درواقع این روایت شخصی خود اوست و کپی ردیف پدرش نیست که امروزه هم تدریس می شود .
استاد شهنازی نقطه ی عطفی در تارنوازی معاصر است . هم به لحاظ نوازندگی و هم آهنگسازی . او آثار بی کلام و باکلام بسیاری ساخته است و اغلب ساخته هایش به شکلی هستند که شنونده احساس می کند کاملا با قطعه ی جدیدی رو به رو است و هیچ رگه ای از گذشته در آن ها نیست . ازجمله یکی از زیباترین رنگ های او ، "رنگ دشتی" است که از زیباترین رنگ های صدسال اخیر موسیقی محسوب می شود . زیبایی های خاصی که در این رنگ است ، باعث شده که برخی وسوسه شده و روی آن کلام گذاشته اند ، درحالی که رنگ اساسا بی کلام است .
یکی از ویژگیهای آواز قدیم ایرانی روحیهی ایرانی است که در دوره تسلط رادیو، این ویژگی جای خود را به لطافت داد. همین ویژگی درخصوص سازهای ایرانی هم جاری است؛ یعنی نوازدگانی که در رادیو مشغول به نوازندگی بودند، از حالت حماسی فاصله گرفتند و لطیفتر می نواختند . تنها کسی که سازش روحیهی حماسی خود را از دست نداده بود، استاد شهنازی بود؛ گرچه او در رادیو حضوری نداشتند. آثار او ریشه در سنت گذشته نوازدگی و آواز دارد. افتوخیزهای فراوان که نشانی از حماسهنوازی و حماسهخوانی است، در کارهای استاد شهنازی به خوبی دیده میشود.
استاد شهنازی علاوه بر آهنگسازی، درخصوص نوازندگی ساز هم دارای ابداعاتی است. او مضرابهای ویژهای خلق کرده که پیش از او به این شکل برجسته نبود. این تکنیکها به نسلهای بعد هم کمابیش منتقل شده است. نکتهی جالب این است که همهی تکنیکهای استاد، در یک نفر به شکل کامل وجود ندارد، بلکه در شاگردانش تقسیم شده است و هر کدام بهرهای از آن بردهاند.
علی اکبر خان شهنازی فرزند آقاحسین قلی یکی از صاحب نامان موسیقی اواخر قاجار است که ردیفی هم به نامش ثبت شده است که در دسترس است . شهنازی در 18 سالگی پدرش را از دست داد . او در همان زمان هم ، وارث برحق پدرش بود و ضبط های ارزشمندی از او وجود دارد .
قدرت خلاقیت و نوازندگی او به حدی بود که علاوه بر اینکه ردیف پدر را گسترش داد ، در سال 1344 اقدام به ثبت ردیف عالی خودش کرد و درواقع این روایت شخصی خود اوست و کپی ردیف پدرش نیست که امروزه هم تدریس می شود .
استاد شهنازی نقطه ی عطفی در تارنوازی معاصر است . هم به لحاظ نوازندگی و هم آهنگسازی . او آثار بی کلام و باکلام بسیاری ساخته است و اغلب ساخته هایش به شکلی هستند که شنونده احساس می کند کاملا با قطعه ی جدیدی رو به رو است و هیچ رگه ای از گذشته در آن ها نیست . ازجمله یکی از زیباترین رنگ های او ، "رنگ دشتی" است که از زیباترین رنگ های صدسال اخیر موسیقی محسوب می شود . زیبایی های خاصی که در این رنگ است ، باعث شده که برخی وسوسه شده و روی آن کلام گذاشته اند ، درحالی که رنگ اساسا بی کلام است .
یکی از ویژگیهای آواز قدیم ایرانی روحیهی ایرانی است که در دوره تسلط رادیو، این ویژگی جای خود را به لطافت داد. همین ویژگی درخصوص سازهای ایرانی هم جاری است؛ یعنی نوازدگانی که در رادیو مشغول به نوازندگی بودند، از حالت حماسی فاصله گرفتند و لطیفتر می نواختند . تنها کسی که سازش روحیهی حماسی خود را از دست نداده بود، استاد شهنازی بود؛ گرچه او در رادیو حضوری نداشتند. آثار او ریشه در سنت گذشته نوازدگی و آواز دارد. افتوخیزهای فراوان که نشانی از حماسهنوازی و حماسهخوانی است، در کارهای استاد شهنازی به خوبی دیده میشود.
استاد شهنازی علاوه بر آهنگسازی، درخصوص نوازندگی ساز هم دارای ابداعاتی است. او مضرابهای ویژهای خلق کرده که پیش از او به این شکل برجسته نبود. این تکنیکها به نسلهای بعد هم کمابیش منتقل شده است. نکتهی جالب این است که همهی تکنیکهای استاد، در یک نفر به شکل کامل وجود ندارد، بلکه در شاگردانش تقسیم شده است و هر کدام بهرهای از آن بردهاند.
صداها
-
عنوانزمان
-
14:52
مشخصات برنامه
سایر مشخصات
تصاویر
دیدگاه خود را بنویسید
دیدگاه
دیدگاه خود را بنویسید
دیدگاه