ترانه با صدای علی تفرشی، 1384
بدون عشق بیابان ساده ای بودم
کویر چشم براه ایستاده ای بودم
همیشه تا برسی روشنایی ام کم بود
شبیه پنجره ی بی اراده ای بودم
نه راهتو بلد بودم
تو داد کردی وگرنه پیاده ای بودم
چقدر روز و شب بی تو را تلف کردم
چقدر دیر رسیدم چه ساده ای بودم
بدون عشق بیابان ساده ای بودم
کویر چشم براه ایستاده ای بودم
همیشه تا برسی روشنایی ام کم بود
شبیه پنجره ی بی اراده ای بودم
نه راهتو بلد بودم
تو داد کردی وگرنه پیاده ای بودم
چقدر روز و شب بی تو را تلف کردم
چقدر دیر رسیدم چه ساده ای بودم
تصاویر
دیدگاه خود را بنویسید
دیدگاه
دیدگاه خود را بنویسید
دیدگاه